W sztuce górali beskidzkich ciekawie prezentowały się haftowane stroje. Tradycyjny strój kobiecy składał się ze spódnicy z druku (wzór na tkaninę lnianą nanoszono matrycą, a później tkaninę farbowano w soku borówkowym), koszuli z płótna z drobnym haftem roślinnym, z gorsetu haftowanego (na plecach i z przodu gorsetu wyszywano motywy roślinne, kwiatów i lilii) i fartucha również ozdobionego haftami. Okrycie zimowe stanowiła gruba wełniana chusta lub krótki kożuszek. Na głowach kobiety nosiły chustki jedwabne lub wełniane w kwiaty. Obuwie stanowiły kierpce wykonane z jednego kawałka skóry. Mężczyźni ubierali się w białe, płócienne koszule ozdobione drobnymi haftowanymi ząbkami. Spodnie noszono sukienne (nazywane tu portkami bukowymi). Codzienne – były niekiedy brązowe, odświętne – zawsze białe, zdobił je lampas, kolorowe parzenice oraz pompon. Wierzchnim okryciem była cucha zdobiona geometryczno – roślinnym haftem. Nakrycie głowy stanowił filcowy kapelusz z podgiętym do góry rondem. Charakterystyczne były też pasy bacowskie, skórzane, nabijane mosiężnymi ćwiekami. Dawny strój orawski niewiele różnił się od innych strojów góralskich w Polsce. Wyróżniał go w wersji męskiej bogato zdobiony kożuch, gunia z rozbudowanym haftem i parzenice w postaci pętlic z czarnej wełnianej taśmy na spodniach. W stroju kobiecym na uwagę zasługiwały barwnie ozdabiane kożuchy.

Bibliografia: http://www.bgpn.pl/bgpn.php?stroj